suicide

Psychisch lijden, suïcide en euthanasie. Eenzame, pijnlijke, gruwelijke, vernederende weg van de suïcide. Op een waardige manier, sereen omringd sterven of een laatste kans geven aan het leven? Hoeveel gemiste kansen jaarlijks in België?

Niemand luisterde naar mijn dochter

De Standaard van maandag 28 januari 2013.  Edith Vincke was 35 jaar toen ze vorig jaar in een psychiatrische instelling zelfmoord pleegde. Toen pas beseften haar ouders en familie hoe zwaar haar psychisch lijden was geweest. ‘Anorexia is maar een symptoom van een zware psychiatrische ziekte, die zelfs de dokters niet goed konden duiden. In stress-situaties kwamen die symptomen altijd weer boven.

Hoeveel gewelddadige suïcide nog fatalist laten gebeuren vooraleer de Wet van 2002 betreffende euthanasie meer daadwerkelijk toegepast wordt voor vragen op basis van ondraaglijk psychisch lijden?

Hier volgt een synthese (aangevuld op dinsdag 29 januari 2013) van wat ik tot nu toe geschreven en getogen heb. Verschillende onderdelen ervan werden uit de blog van Edith gehaald. Ik werd in Gent (VONKEL) en in Ukkel (ADMD) uitgenodigd om te getuigen en ben in mail contact met ouders die analoge dramas meegemaakt hebben.

Hoe had je gereageerd had je vernomen dat je dochter haar rechten had doen gelden om euthanaseert te worden?

Goede wil vrije vertaling in het Nederlands van een artikel in het Frans gepubliceerd op de blog van Gérard de Sélys ( Le dernier matin d'Edith 4 ) . Voor de originele versie in het Frans klik op de link "Français" hierboven.

”Hoe had je gereageerd had je vernomen dat je dochter haar rechten had doen gelden om euthanaseert te worden?”

Regelmatig wordt mij deze vraag gesteld.

Pagina's