In the loving memory of Edith

De cijfers op slide 41 van de Power Point Presentatie (zie hier in bijlage) door Dokter Lieve Thienpont gebruikt tijdens haar hoorzitting door de Verenigde commissie voor de Justitie en voor de Sociale Aangelegenheden van 15 mei 2013 vermelden: " In België, elke dag gemiddeld 7 suïcides, 90% met psychische problemen". ( Nvdr. ter info : België heeft een van de hoogste zelfmoordcijfers van Europa op zijn naam. Deze maatschappelijk gegeven kan niet onberoerd laten.)

U heeft goed gelezen : "In België, elke dag gemiddeld 7 suïcides, 90% met psychische problemen".

Belangrijk deze gegevens goed in het oog houden om de uitdaging te begrijpen van de beslissing het leven een laatste kans te geven zoals betoogd op slide 5 : “ Toen heb ik beslist om voor euthanasie te kiezen en ben ik daarin gehoord. Dat heeft voor rust in mijn hoofd gezorgd. Dat ik dit positief advies nu op zak heb, betekent voor mij een enorme troost. Ik heb toen beslist om het leven nog een kans te geven. De laatste. ”

Deze getuigenis is een goede reden om “euthanasie” bij de patiënt aan te kaarten en/of een positief advies te geven wanneer hij beantwoord aan de eisen door de wet bepaald. Dit voedt een laatste hoop voor de patiënt zelf en ook voor zijn naasten. Dit is belangrijk om de naasten bij te staan, om ze voor te bereiden op de keuze van de patiënt.

Het gaat in België om 2.299 personen met psychische problemen die jaarlijks suïcide plegen. Is dit een fataliteit? Hoeveel onder hen had kunnen “gered” worden had het onderwerp  “suicide” versus “euthanasie” met hen aangesneden geweest ? Met hun naasten ?

De Power Point Presentatie van Dr. Lieve Thienpont vermeldt enkele overtuigende en hartverscheurende getuigenissen, of vanzelfsprekende ondertitels :

 - ‘Ik wil verlost worden uit mijn lijden. Zelfmoord is pijnlijk en/of gruwelijk en/of bloederig, en alleszins vernederend. Ik wil op een waardige manier sterven. Het is genoeg geweest. Help mij alstublieft.’ Patiënt

 - ‘Toen heb ik beslist om voor euthanasie te kiezen en ben ik daarin gehoord. Dat heeft voor rust in mijn hoofd gezorgd. Dat ik dit positief advies nu op zak heb, betekent voor mij een enorme troost. Ik heb toen beslist om het leven nog een kans te geven. De laatste.’ Otje: Gazet Van Antwerpen zaterdag 19 en zondag 20 november 2011.

 - Aan de rand van de dood kijken we scherper toe. Ondertitel.

 - Point of no return / Moeilijk de grenzen van ons kunnen te aanvaarden / Onmacht. Ondertitel

 - ‘We lieten je gaan met tegenzin…’. herdenkingsprentje van patiënt.

 - ‘Alles gebeurde zeer sereen in aanwezigheid van vrienden en familie, de verpleegsters zorgden voor een rustige sfeer en boden ook ondersteuning aan de familie.’ Mail huisarts.

 - ‘Mama, kan jij mij dan niet helpen?’

 - De eenzame weg van de suïcide. Liefdevol omringd sterven. Odertitels.

 - ‘Papa, kan je mij echt niet helpen dood gaan?’

- Weerstanden bij de hulpverlener om de euthanasievraag op te nemen. Gemiste kans . Dialoog, communicatie. Complementaire diagnose/hulp. Hoop, perspectief. Beslissing in verbinding. Sereen en omringd sterven. Ondertitels.

 -Informatieplicht. Recht op gewetensvrijheid van de arts …weegt niet op tegen het zeer sterke en cruciaal geachte recht van de patiënt op informatie’ Evelien Delbeke, Juridische aspecten van zorgverlening aan het levenseinde, 2012 pg 210

 - Verwijsplicht. Indien de behandelende arts de vraag naar euthanasie, niet wil of kan opnemen om welke reden ook, zou hij/zij moeten wettelijk en deontologisch verplicht zijn de patiënt te verwijzen naar een ontvankelijk arts. Een goede en gerichte verwijzing kan veel overbodig leed vermijden.

 - Plicht tot doorgeven van het patiëntendossier. Als dat gebeurt, dient de arts die euthanasie heeft geweigerd, op verzoek van de patiënt of diens vertrouwenspersoon, het dossier van de patiënt door te geven aan de arts die is aangewezen door de patiënt of diens vertrouwenspersoon. Evelien Delbeke, pg 211

 - ‘Hulp bij zelfdoding’ en "Levensmoeheid" . Verwante thema's.

Zoals blijkt uit het interview van Dr. Lieve Thienpont in Bodytalk : “Mensen die geen uitweg meer zien en een luisterend oor vinden voor hun lijden en voor hun wens tot euthanasie voelen zich opgelucht en vredig. Ze komen tot rust. De wetenschap dat je de regie van je moeizame leven in handen kunt nemen, dat je kunt aangeven wanneer het genoeg is geweest, kan zelfs een keerpunt betekenen. Van de mensen die een vraag om euthanasie op basis van psychisch lijden formuleren, kiest meer dan de helft alsnog om verder te leven.

Communiceren over euthanasie voedt hoop in totaal verschillende richtingen.  Aan de ene kant - ver weg van de eenzame, pijnlijke, gruwelijke, vernederende weg van de suïcide – bestaat,  in het geval de keuze van de patiënt voor euthanasie onherroepelijk is,  de wettelijke mogelijkheid sereen omringd op een waardige manier te sterven. Deze essentiële kans afscheid te nemen, verzacht het schuldgevoel dat de patiënt zou kunnen ontwikkelen tegenover zijn vrienden en naasten en verlicht hun rouwproces. Aan de andere kant, bestaat nog steeds de niet te onderschatten hoopvolle perspectief een laatste kans te geven aan het leven. Want van de mensen die een vraag om euthanasie op basis van psychisch lijden formuleren, kiest meer dan de helft alsnog om verder te leven.