In the loving memory of Edith

Morgen 03 november 2017, in gedachten bij Edith Vincke.

Ze is nog steeds heel aanwezig. Haar boodschap over luisterbereidheid voor wie psychisch lijdt blijft actueel en overstijgt ruim het begrip “psychisch lijden” zoals het psychologisch en/of psychiatrisch benaderd wordt.

Dagelijks hoor ik getuigenissen over het flagrant gebrek aan luisterbereidheid. Zowel als het gaat om partnergeweld, geweld op de werkvloer, pesten op diverse en perverse manieren als over eenzaamheid tijdens beproevingen, professionele, ouderlijke burn-out ….

Is het zo moeilijk te luisteren naar wat de Andere wil communiceren, naar wat hij vaak al jarenlang probeert duidelijk te maken?

We moeten leren zwijgend luisteren en vooral de gebruikelijke moordende zinnen vermijden.

Zijn we dan zo overtuigd dat we de waarheid in pacht hebben? Een waarheid die ons toelaat  te oordelen, die ons toelaat mensen in een beperkend kader te plaatsen, die ons toelaat te bepalen wat al dan niet ‘normaal’ is, die ons toelaat raad te geven die vaak niets ter zake doet, die ons toelaat het gevoel van uitsluiting te bevestigen, het gevoel uitgesloten te zijn uit de maatschappij, uit het leven?

Laat ons de tijd nemen om ons even oprecht en kritisch  te bezinnen over onze bekwaamheid om naar de Andere te luisteren en om zijn anders-zijn te aanvaarden!

Pierrot, de papa van Edith.