In the loving memory of Edith

Een tiental jaren geleden werden drie wetten gestemd om coherentie rond levenseinde te garanderen : de Wet betreffende de patiënten rechten, de Wet betreffende de euthanasie en de Wet betreffende de palliatieve zorgen.

U bent geïnteresseerd in de evolutie van de euthanasie praktijk en het maatschappelijk debat rond de huidige voorstellen voor uitbreiding van de Wet betreffende de euthanasie ?

Daarvoor werden onlangs, in deze site, links bijgevoegd naar artikels  uit de Nederlandstalige pers en uit de Franstalige pers die toelaten debatten rond deze actuele kwestie te volgen, alsook artikels over andere wetvoorstellen met betrekking tot dementen en minderjarigen.

Om te begrijpen wat een belangrijke uitdaging van de lopende debaten rond euthanasie is, moet u weten dat in de huidige situatie, euthanasie niet een recht schijnt te zijn!

Waarom ?

Omdat euthanasie niet beschouwd wordt als een gewone medische handeling. Alleen de gewone medische handelingen vallen onder de Wet betreffende de rechten van de patiënt. Die kunnen dan ook inderdaad vereist worden, door de patient zelf of zijn vertegenwoordigers. Euthanasie kan alleen worden verkregen onder specifieke omstandigheden zoals voorzien door de Wet betreffende de euthanasie.

Vandaag schijnt het dus niet voldoende aan de voorwaarden van de Wet te beantwoorden om van euthanasie te kunnen genieten. Inderdaad, zelfs beantwoord een patiënt aan de vereisten zoals door de Wet bepaald blijft er een risico dat een arts of een ziekenhuis voor een of andere reden weigert op deze legitieme aanvraag in te gaan.

Is dit een fataliteit ?

Neen.

Neem het geval van een arts die, voor even welke morele clausule, weigert om euthanasie uit te voeren en weigert de patiënt door te verwijzen naar een andere arts of naar een instelling gespecialiseerd in levenseinde. Momenteel is hij dit niet verplicht.

Is dit ook een fataliteit ?

Ook niet.

Kan een aanpassing van de wet daar iets aan veranderen?

Ja!

Door in de Wet betreffende de euthanasie een doorverwijsplicht van de patiënt in te schrijven.

Door in de Wet op een of andere manier de ziekenhuizen te verplichten de Wet toe te passen binnen hun muren!

De redenering door heel wat mensen gevolgd zou feitelijk als volgt kunnen verwoord worden: “ Een arts die met respect voor alle wetgeving (Wet betreffende de patiënten rechten, Wet betreffende de euthanasie en Wet betreffende de palliatieve zorgen) handelt en die bovendien een deontologische code volgt, moet de zorg van zijn patiënt maximaal invullen en opvolgen tot het einde. Als die patiënt voor euthanasie vraagt en het ook wettelijk kan krijgen, dan kan gevonden worden dat een arts die weigert en niet doorverwijst in strijd handelt met de Wet op de patiëntenrechten en met zijn deontologische code. Spijtig genoeg, alhoewel juristen zijn die deze redenering  - met dewelke zoveel betrokkene personen mee instemmen - bevestigen, zijn er ook andere juristen die deze redenering tegenspreken. In de huidige debatten zal de 'doorverwijsplicht 'besproken worden. Afwachten dus of de plicht in de wet ingeschreven zal worden."