In the loving memory of Edith

Hier volgt een onvolledige lijst van steunbetuigingen die ons via verschillende kanalen (mail, Facebook, brieven, enz...) verstuurd werden na het overlijden van Edith. Uit eerbied voor de auteurs worden deze naamloos gepresenteeerd. Ieder zal zich erin kunnen herkennen. Als bepaalde onder jullie toch wensen vernoemd te worden naast hun getuigenis, laat het ons weten. Nogmaals hartelijk dank voor de gekregen steun en voor jullie oprecht teken van deelneming.

Gelieve mijn blijken van oprechte deelneming te willen aanvaarden bij het plotse heengaan van Edith. Het is een feit dat ik jullie sinds een paar jaar niet meer gezien heb maar toch herinner ik me Edith levendig. Altijd een glimlach, een vriendelijk woord, steeds bereid om te helpen, zorgzaam voor de anderen. Het is haar beslissing, we moeten die respecteren maar verdriet en onbegrip blijven. Ik wens jullie veel sterkte in deze moeilijke tijden en jullie zijn altijd welkom.

Een schok. Ik staar naar het verhaaltje op die ene pagina. En ik vermoed enkel een fractie van het veel grotere, ontstuimige, ongerijmde, bijna vijfendertigjarige verhaal dat erachter, eronder en in jullie schuilt. En als ik die mooie woorden en die paradoxen van vreugde en pijn lees, denk ik dat het verhaal nooit eindigt, hoewel de plot is afgeknapt. Ik wens jullie veel sterkte met mekaar. Allemaal.

Met oprechte deelneming , bij het afscheid van jullie dochter en zus " Edith". Veel sterkte in deze dagen en de komende tijd . We leven met jullie mee, alles heeft zijn tijd. Onthoud de leuke monenten ! Ze zal verder leven in ieder van jullie . Sterkte !!! veel liefs.

I am so sorry to hear this sad news and hope that things are well (under the circumstances). Please do not dwell in the darkness (of alcoholic caves). Surely these trying times will help to further solidify the already deep bonds that exists between all of you. In true ancestral spirit I will raise my glass in remembrance and honor of Edith! Take care and give the whole family my regards. My thoughts are with you all.

Had enkel een vermoeden, een aanvoelen... Sterkte!

De avond is hier in Afrika al weer gevallen.  De kikkers maken een hels kabaal. Elke avond weer.  We zullen hier het glas heffen op de nagedachtenis van je dochter.  Ik stuur je al mijn genegenheid vanop deze Afrikaanse bodem.

Wat ik over Edith  lees brengt tranen in mijn ogen, j'en ai des frissons. Wij zullen nooit begrijpen maar kunnen wel onze leidende kinderen ondersteunen. Veel moed.

Uit de diepte van mijn hart, zeg ik u mijn medeleven bij het overlijden van uw dochter Edith. Veel sterkte aan uw echtgenote en uzelf, aan alle kinderen en familie. Ja, samen zijn in familie maakt sterker, geeft verbondenheid, en maakt ook het gebed sterker.

Ontving jullie aankondiging in het binnenland van Peru en kan enkel mee met jullie wenen bij het verlies van zo een prachtmeid. Niemand kan vermoeden hoe moeilijk de ontmoeting met het onherhaalbare voor haar verlopen is, jullie blijven achter met het bittere besef van de breekbaarheid van ons menselijk geluk. Ik kan amper woorden van medeleven uiten, misschien biedt Friedrich Hölderlin een beetje troost:  "Eén ding staat vast: al is het middag of al wordt het middernacht, altijd is er een norm voor iedereen gelijk, maar met iets eigens ook voor elk van ons; zo gaat elk mens de weg die hij kan gaan." Sterkte.

Oh nee  oh nee  oh nee pierre-pol dit doet pijn die maand november is echt nie te doen hier moet ik eerst van bekomen, ik kan niets meer zeggen nie te doen tot later ik leef met je mee met heel mijn hart.

Tof dat heel de familie de uitdaging aangaat de  existentiele dimensie in dit verhaal een plaats te geven. Er wordt hard gewerkt - met een lach en met een traan maar ook met zeer veel competentie!  Jullie hebben samen een lange en moeilijke weg afgelegd en het is goed dat dit eindtraject zo zorgvuldig wordt aangepakt.

Bij het zien van de mooie foto’s van Edith , word ik heel stil. Het leven is zo fragiel. Ongeloof dat zo’n mooie vrouw uiteindelijk  toch beslist om afscheid te nemen van deze wereld. Ze staat op de foto’s met een lach die zoveel verbergt. Aan de ene kant heeft men respect voor haar keuze, want het vergt veel moed, en aan de andere kant is er het gevoel van onmacht, onrechtvaardigheid: Het is niet eerlijk wat ze aandoet aan de personen die achterblijven. Zoals u schrijft : Maar dit had mijn egoïstische keuze niet geweest. Het is moeilijk om hun keuzes respecteren, met al het verdriet dat zij de anderen hierbij aandoen.

Dit nieuws maakt mij sprakeloos - woordenloos.

Ik wil me niet eens pogen in te beelden wat het betekent om een dochter te verliezen. Ouders worden niet verondersteld hun kinderen te overleven.

Ik heb gisteren zitten huilen, toen ik het bericht ontving en  die ingetogen, mooie , ontroerende en ja, helaas zo  herkenbare  getuigenis las, die jullie aan haar gewijd hebben.

Ongelofelijk mooi pierre-pol heel krachtige, hoopvolle , dankbare teksten ik moest er echt bij wenen, bedankt om dit met mij te delen, het doet deugd zo mooi verwoord zo herkenbaar zo beangstigend herkenbaar tot hoors beste scorpioen hou je kloek.