In the loving memory of Edith

Gezien de zwaar emotioneel last van een minderjarige, een kind, aan zijn levenseinde, focaliseert het voorstel de euthanasie wet uit te breiden aan minderjarigen, alle negatieve krachten van de tegenstanders van het voorstel, zelfs van de afbrekers van euthanasie in het algemeen. Zij haarzelen niet dubbelzinnig het onderscheid te vervalsen tussen eugenetisch en euthanasie. Desnoods door een verkeerde informatie te verspreiden.

Na de stemming in de Senaat en de Commissie van de Kamer, is er geen twijfel meer over de uitkomst van het uitbreiding project, ondanks de drukker en drukker oproepen van de Katholieke Kerk, die donderdag een dag van vasten organiseerde, en die een handvol activisten ondersteunt die regelmatig bijeen komen om hun verzet tegen de huidige wet aan te tonen. Het debat over de uitbreiding van de huidige euthanasiewet naar minderjarigen zal aanstaande woensdag om 14:15 beginnen in de plenaire vergadering van de Kamer, volgens het kalender van de volksvertegenwoordiging. (vrije vertaling van 7sur7, vrijdag 7 fébruari 2014)

De oproepen van de afbrekers worden inderdaad drukker en drukker.  Desnoods door verkeerd geïnformeerde mensen te laten getuigen. Alles schijnt hen goed om de burger in de war te brengen, om hem bang te maken. Waarom willen zij dit voorstel per se afbreken? Voor welke duistere eigen filosofische, moraal of ethische redenen, doen zijn dit ? Wegens welk verborgen agenda? Wie zijn ze om zo regelmatig in de media’s steeds opnieuw bewuste verkeerde informaties naar voren te brengen om dit voorstel te benadelen.

Ja, dit voorstel is inderdaad gevoelig. Want het gaat over minderjarigen, over kinderen. Waarom dan oren of lezen wij regelmatig over initiatieven van deze afbrekers ? Het wetsvoorstel zegt nochtans duidelijk dat minderjarigen wel degelijk bewust moeten kunnen kiezen om euthanasie. Zullen deze zeldzame minderjarigen beter beschermd worden zonder wetsvoorstel?

Waarom onderhouden zij dan de twijfel over mogelijke misbruiken en afdrijvingen?

Waarom zijn ze ook zo werkzaam over vragen om euthanasie door minderjarigen geformuleerd ? Want het gaat hier wel over het oren van herhaalde verzoeken van minderjarigen die om euthanasie vragen. Er is geen sprake van tegen de wil van minderjarigen in levenseinde te handelen.  Ter herinnering , in het kader van de toekomstige wet zullen ook minderjarigen van euthanasie kunnen genieten, met schriftelijke toestemming van de ouders - minderjarigen van wie een psycholoog het vermogen van onderscheiding geëvalueerd heeft - die geconfronteerd zijn met ondraaglijk en niet te bedaren fysieke pijn, en wiens dood op korte termijn onvermijdelijk is.

Wie zijn ze die de mogelijke misbruiken en afdrijvingen naar voren schudden als enige argument om de vragen van minderjarigen voor een waardige levenseinde niet te oren. Want hier opnieuw komen de voornaamste betrokkenen niet aan bod. Het woord wordt hen niet gegeven. Wie zijn ze die zo gemakkelijk in naam van anderen denken en spreken? Alsof hun geloof en bijgeloof goed geloof en bijgeloof is.  Wat voor een kwaadwillig bekeringsijver. Alsof de bescherming van hun eigen geloof belangrijker is dan de rechten van anderen. Om het geloof van de enen te beschermen, dienen fundamentele rechten van anderen beknot te worden  ?

Proberen zij geen laatste gevecht om het voortbestaan van de huidige wet zelf in twijfel te brengen? Om het principe van euthanasie zelf in twijfel te brengen?

Wat zou hun motivatie zijn om zo hevig andermans leven te willen beheren? Voor de anderen bepalen wat voor hen goed / het goede zou zijn. Zo ver gebracht van in de plaats van derden te beslissen wat hun gedrag tegenover lijden moet zijn, zelfs tegenover levenseinde. Zou het uit vrees zijn hun controle op anderen te verliezen? Op andermans leven? Tot het uiterste gebracht wat betreft de levenseinde keuze? Zou het uit onverdraagzaamheid zijn tegenover verscheidenheid? Een uitsluiting van het anders? Een extreme interpretatie van geloofsovertuigingen waar woorden lijk liefdadigheid en mededogen het moeilijk hebben hun weg te vinden. Waar voor anderen beslist wordt wat liefdadigheid en mededogen mogen inhouden. Waar zonder schaamte daden lijk doden en bijstand bij overlijden verwisseld worden.

Onderscheiden tussen de twee zijn misschien precies liefdadigheid en mededogen. De moed iemand anders vraag om euthanasie te oren en er op ingaan als de persoon beantwoord aan de voorwaarden zoals door de Wet bepaald. Niet zomaar door wetgevers bepaald maar wel voorgeschreven na veelvuldig en lang overleg binnen de Verenigde commissies voor de Justitie en voor de Sociale Aangelegenheden van het Senaat, met de meest betrokkene personen zoals gezondheidspersoneel, begeleiders, verenigingen en vooral de patiënten.

De Wet vertaalt de hedendaagse gemeenschappelijke gevoeligheid tegenover de fataliteit dat lijden, onwaardigheid en levenseinde was. De Wet vertaalt het hedendaags context van evolutie van de mentaliteiten tegenover persoonlijk en intiem thema’s zoals lijden, onwaardigheid en levenseinde, het vermogen van eenieder zelf over eigen levenseinde te kiezen. Zelf te overwegen wat een fundamenteel recht is van iedereen. De Wet geeft een mogelijkheid om waardig te overlijden. Een groeiende verwachting van een meerderheid burgers die dit als een fundamenteel recht beschouwen.

Voor welke rationele redenen hen dit fundamenteel recht ontkennen?

Bouwen deze afbrekers zich zo een negatief beeld van het menselijke dat zij denken dat haar nieuwe vrijheidsgraden schenken slechts op misbruiken en afdrijvingen kan uitkomen? Zij zijn mogelijk en het is precies daarom dat wetten maken belangrijk is voor het goede van de patiënt die vraagt om geoord te worden. Waarom tegen een wetsvoorstel ingaan die precies risico’s misbruiken en afdrijvingen wens te beperken, en zeker de geen rechten plaatsen. Vandaag bevindt zich het levenseinde in geen rechten plaatsen, zeker voor de patiënt die van de goede wil van anderen afhangt, van hun geloof en bijgeloof.

Vrezen zij dat wetten maken over zo een belangrijk aspect als levenseinde de deur zal openen voor misbruiken en afdrijvingen? Is dit de reden waarom zij liever geen wetten maken, desnoods door de enen in de wanhoop van hun levenseinde lot over te laten, slechts bestaande uit lijden en onwaardigheid, om te vermijden dat anderen van deze opening gebruik zouden maken voor eigen boze plannen ?

Of denken zij dat er geen wetten dienen gemaakt te worden voor uitzonderingen? Maar het leven bestaat slechts uit uitzonderingen! Elke mens is een uitzondering. Een uitzondering waardig genoeg om ermee rekening te houden in een Wet die de grote principes bepaald van wat het fundamenteel recht is van iedereen, ten miste het recht geoord te worden, 1ste stap om eigen fundamenteel recht uit te drukken.

Het fundamenteel recht van mensen die beseffen dat zij reeds "dood" zijn. Door het leven verlaten. Zonder enige hoop van genezing. Noch fysisch, noch psychisch. Mensen op het einde gekomen van hun eigen levensweg.  Die het proces van hun eigen dood bijwonen. Fysisch en / of psychisch. Of vice versa.

Proces dat voor sommigen misschien heel kort is, een rustig in slaap vallen, terwijl het voor anderen onmenselijk kan liggen, lijk een film in slow motion, zelfs slepen buiten het dragelijk. Niet geoorde mensen die in sommige gevallen beslissen om zich zelf te euthanaseren, door zelfmoord te plegen. Dat doende, sterven zij in nog meer lijden en onwaardigheden.

Mensen die niet verwachten dat men hen toespraken houdt die filosofie, moraal en ethiek combineren om te rechtvaardigen dat wij hen aan hun niet benijdenswaardig lot overlaten. Mensen die concreter antwoorden verwachten op hun vragen om euthanasie dan vasten acties en gebed wakes. Ze verwachten niet dat men vastloopt in ondoordachte spitsvondigheden die een " u zult niet doden ", waar een kwaadaardige motivatie inbegrepen is, mengen met een  "hulp bij het sterven", een levensacte door naastenliefde en mededogen gemotiveerd. 

Mensen die niet vragen om gedood te worden maar wel bijgestaan om hun doods proces op een goed einde te brengen. Desnoods door het te vervroegen. Om een waardige dood. Sereen. Omringd door de naasten.

Maar welke negatieve krachten leiden bepaalde tegenstanders aan de uitbreiding van de Wet betreffende euthanasie een bewuste verkeerde niet ter zake informatie te verspreiden ?

Merkwaardig te noteren dat in Canada, Québec eveneens geconfronteerd is met een dergelijk verschijnsel. Aldus het artikel Aide médicale à mourir : un vote favorable sur le principe, mais divisé. Het gaat over een wet voorstel projet de Loi n° 52 : Loi concernant les soins de fin de vie. Lees de steeds actuele reactie van Docteur Alain Vadeboncoeur wat de tegenstanders aan deze wet betreft. Zijn artikel  Longue vie à l’aide médicale à mourir verdiend een ommetoer ! Hoewel het reeds enkele maanden dateert werd het hier geciteerd.

Hij schrijft: "Deze wet voorstel zal een klein aantal patiënten in levenseinde, maar nog steeds zelfbewust, het vermogen toelaten te kunnen kiezen iets vroeger weg te gaan ( met de geschikte hulp ) om te vermijden nog meer te moeten lijden. In naam van wat verzetten zij zich tegen dit principe? Een vraag dat eenieder zich kan stellen. Fundamenteel te herinneren dat de vraag ( om euthanasie ) de keuze van de patiënt is. Dit project kan in geen geval iemand de dood in duwen tegen zijn wil. Volgens hem :”De dokter moet zijn geloofsovertuigingen aan de zijkant laten. Verder schrijf hij :”En de mogelijke afdrijvingen? In feite tracht men de mensen benauwd te maken."

In dit context zou hij graag volgende vraag stellen aan de afbrekers : zijn jullie tegen het fundamenteel principe of tegen de afdrijvingen risico’s ? Verwijs niet naar het eed van Hippocrate, die wij zelfs al lang niet meer afleggen (lees wat hij daarover geschreven heeft). Ons huidig eed verwijs nergens naar euthanasie, nog minder onze deontologisch code. Zoek andere argumenten. Als jullie de toepassing van de wet vrezen is dit totaal anders. Als dit het geval is nodig ik jullie uit het antwoord (hierna) te lezen van Belgische dokters aan de debatten in Québec. Dit is een doordachte brief, sereen, op feiten gebaseerd en ondertekend door meerdere Belgische dokters. L’euthanasie en Belgique. Réponse à une campagne de désinformation et de mensonges" is volledig door Dokter Vadeboncoeur geciteerd !

Nu wordt een meisje, Jessica, met een verkeerde informatie naar voren opgedrongen. Zij wordt gebruikt om een verkeerde informatie te vervoeren om druk uit te oefenen op koning Filip “ Ik heb de indruk dat deze familie Saba slecht geïnformeerd werd” antwoord scherp liberaal deputé Jean Jacques De Gucht, verdediger van de wet. Niet zonder reden: het wetsvoorstel zegt duidelijk dat minderjarigen wel degelijk bewust moeten kunnen kiezen voor euthanasie. En er zelf om vragen. De wet zou dus niet gelden voor baby's of peuters, zoals Jessica. "De filmpje is dus totaal niet ter zake!"