In the loving memory of Edith

Jean-Jacques De Gucht niet akkoord met oproep kinderartsen. De Standaard, 11 februari 2014. Gemeenschapssenator Jean-Jacques De Gucht (Open VLD) weerlegt de kritiek van een groep kinderartsen dat er te weinig ruimte voor reflectie was over de uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen. De Gucht is een van de drijvende krachten achter de uitbreiding van de euthanasiewet naar oordeelsbekwame minderjarigen. Woensdag voert de Kamer het plenaire debat over de uitbreiding. Donderdag zou dan over het wetsontwerp gestemd kunnen worden.

Volgens De Gucht is er vanuit de medische en juridische wereld echter een nadrukkelijk vraag om de wetgeving uit te breiden naar oordeelsbekwame minderjarigen toe.

Jongeren, zeker wanneer ze geconfronteerd worden met een terminale ziekte en ondraaglijk lijden, zijn volgens onderzoek immers veel sneller volwassen dan hun leeftijdsgenoten en kunnen vaak even goed als een meerderjarige oordelen over het levenseinde. ‘Maar omdat het over zo een belangrijke keuze gaat is het noodzakelijk dat elk geval individueel behandeld wordt’, benadrukt de Open VLD’er. ‘De mentale leeftijd en niet de kalenderleeftijd moet daarom het uitgangspunt zijn om te beslissen of een minderjarige in aanmerking komt voor euthanasie of niet.’

‘Het huidig wetsvoorstel is het resultaat van jarenlange reflectie en maanden van inspraak via hoorzittingen en debatten. Laat ons de oordeelsbekwame, minderjarige patiënt - in samenspraak met zijn ouders en de medische begeleiders - eindelijk inspraak geven in de moeilijkste keuze van zijn of haar leven, namelijk het einde ervan’, zegt De Gucht.

De vraag die een volkvertegenwoordiger/ster zich morgen in de Kamer zou moeten stellen is niet of zij / hij naar eer en geweten voor of tegen het wetsvoorstel zal stemmen maar liever of zij / hij inspraak gegeven heeft aan de ordeelsbekwame minderjarige in de keuze van haar / zijn leven en heb ik haar/ zijn expliciete vraag naar euthanasie gehoort ? Eigen geweten tegenover de niet te rechtvaardigen onmenselijk lijden gesteld van een minderjarige in levenseinde met een vraag naar euthanasie ? Is eigen geweten een aanvaardbare argument om niet te oren ?  Om niet in te grijpen ? Om de patient aan zijn deerniswekkend lot over te laten ? Eenzaam tegenover de onwaardigheid van zijn lijden ? Is dit medelijden ? Of weigeren bijstand te verlenen ? Weigeren naar de niet aanvaardbare werkelijkheid te kijken en te zien ? Want het is wel deze werkelijkheid die niet aanvaardbaar is en niet wetten erover maken.