In the loving memory of Edith

Vandaag woensdag 06 september 2017, de uitzending CQFD van de RTBF, om 18.30 u: “Moet je de hulp bij zelfdoding uitbreiden? "
Arnaud Ruyssen heeft twee genodigden, Pierre-Pol Vincke, de vader van Edith Vincke die zelfmoord pleegde binnen een psychiatrische instelling evenals de psychiater en ethicus Raymond Gueibe.

Een Nederlandse organisatie beweert dat ze een product ontwikkeld hebben dat de mogelijkheid tot een vlugge dood met beperkt lijden zou bieden aan diegenen die dat wensen. Dat product is illegaal in Nederland zoals dat ook in België het geval zou zijn. Niettemin stelt dit gegeven het onderwerp opnieuw in vraag: moet men de hulp bij zelfdoding uitbreiden?

“Psychisch lijden dien je met de nodige nederigheid te benaderen”. Pierre-Pol Vincke is de papa van Edith Vincke. De jonge vrouw was 35 jaar toen ze een einde stelde aan haar leven in haar kamer binnen een psychiatrische instelling. Van haar 17 tot haar 35 jaar doorliep ze talrijke fases van anorexia, boulimie, automutilatie en zelfmoordpogingen. Herhaaldelijk heeft ze haar ouders gevraagd om haar te helpen een einde te stellen aan haar leven. Vandaag beseft haar papa maar al te goed dat zij het slachtoffer was van een dubbele hardnekkigheid. Enerzijds vanwege het medisch corps, anderzijds vanwege haar ouders. Hij roept op tot meer nederigheid in de benadering van psychisch lijden.

“ Ik heb aan patiënten medicijnen voorgeschreven die hen hielpen bij de uitvoering van een suïcide” De psychiater en ethicus Raymond Gueibe heeft talrijke patiënten met psychisch lijden ontmoet. Hij erkent trouwens dat hij medicijnen voorgeschreven heeft die door de patiënten konden gebruikt worden om een einde te stellen aan hun leven. En wanneer hij die medicijnen voorschreef, verzweeg hij niet het feit dat die ook tot een definitief einde konden leiden. Voor die psychiater zal het bespreekbaar maken van suïcide de uitvoering ervan niet verhaasten. Raymond Gueibe is van mening dat het vandaag een absolute noodzaak is het taboe met betrekking tot mentale en psychische ziekten te doorbreken. Sommige patiënten verkeren niet in een terminale fase, zij zullen niet meteen doodgaan maar hun lijden is zodanig hevig dat het ondraaglijk wordt. En ze willen het einde van hun leven zelf beheren. Die vraag zou, volgens de psychiater, gehoor moeten krijgen..